„Zostań do rana” jest jak kawałek czekolady, gdy ma się kiepski nastrój, napawa optymizmem i otula ciepłem. Powieść obyczajowa, którą czyta się z zainteresowaniem, która rozśmiesza i dostarcza emocji, a także tematów do przemyśleń. Lekka, miejscami przewidywalna, miejscami zaskakująca i zabawna opowieść o życiowych wyborach i ich konsekwencjach, a także o tym jak łatwo jest utracić wiarę we własne możliwości i jak trudno ją odbudować. Polecam miłośnikom piesków oraz tego gatunku literackiego.

Pełna wersja recenzji dostępna na blogu ksiazki-moj-maly-swiat.blog.pl

Książka cudowna. Dająca nadzieję, budząca emocje. Świetna lektura na ponury, jesienny wieczór. Polecam zdecydowanie!

Pełna wersja recenzji dostępna na blogu asymaka.blogspot.com

„Zostań do rana" to niezwykle urzekająca historia, napisana pięknym językiem, ale napisana z humorem i dystansem. Książkę przeczytałem w kilka godzin, nie potrafiłem oderwać się od perypetii Barbary i jej świata. Są tutaj zawarte ważne prawdy życiowe, o których czasami powinniśmy sobie przypominać i doskonale, że znajdują się pisarze, potrafiący je przekazać w taki właśnie sposób. Serdecznie polecam.

Pełna wersja recenzji dostępna na blogu pisanyinaczej.blogspot.com

Główną bohaterką powieści jest Basia. Kobieta poświęciła swoje życie mężowi, wspomagała go w pracy, zrezygnowała ze swoich ambicji oraz znajomych. Jak to zwykle bywa w takich sytuacjach, mąż zaczął szukać kogoś mniej oddanego i... młodszego. Niestety znalazł. Basia została sama, w starym domu na przysłowiowym końcu świata, otoczona gromadką niesfornych psów. Wszystko jakoś by się toczyło, gdyby nie nieszczęśliwy wypadek. Unieruchomiona kobieta potrzebuje kogoś do pomocy. Chętnych jest aż nadto, co więc z tego wyniknie? Tego dowiecie się oczywiście sięgają po tę powieść.
Ja gorąco Was do tego zachęcam. Czas spędzony, przy tej książce nie będzie stracony. :)

Pełna wersja recenzji dostępna na blogu kochamciemojezycie.blogspot.com

To książka o oswajaniu – siebie, nowej rzeczywistości i drugiego człowieka. O zaufaniu – tym, które tracimy w mig i tym, które mozolnie próbujemy zbudować. O sile i próbie jej znalezienia w sobie. I wreszcie o pozorach, za którymi zawsze kryje się druga warstwa. Trzeba tylko chcieć ją odkryć. „Zostań do rana” to mądra opowieść o trudach życia, których nigdy nie należy traktować jako końca wszystkiego. Najczęściej to dopiero początek.

Pełna wersja recenzji dostępna na blogu Książki na czasie

RECENZJA PRZEDPREMIEROWA – książka ukaże się 26 października 2017 r. nakładem Wydawnictwa Literackiego Przyznam, że sięgnęłam po powieść „Zostań do rana” z obawami – czy aby nie okaże się, że to kolejne na polskim rynku niepoprawne romansidło? Spotkała mnie jednak miła niespodzianka, gdyż Agnieszka Krakowiak-Kondracka nie poszła na łatwiznę i przygotowała dla czytelników kilka fabularnych niespodzianek, które sprawiły, że lektura była lekka i przyjemna, ale nie banalna. Niektóre wydarzenia są przewidywalne, ale nie psują one przyjemności czytania. Zwłaszcza że autorka potrafi wywieźć czytelnika w pole – gdy wydaje się, że zaraz nastąpi słodkie rozwiązanie albo wyznanie uczuć, z chwilę dzieje się akurat coś innego. Trudno nie polubić głównej bohaterki, Baśki, która po rozwodzie została sama w domu położonym może i malowniczo, bo w świętokrzyskiej głuszy, ale jednocześnie oddalonym nawet od małego, prowincjonalnego miasteczka. Rozstanie z wiarołomnym mężem złamało kobietę i pozbawiło wiary w siebie. Wydawać by się mogło, że Barbara powoli odnajduje szczęście w opiekowaniu się bezpańskimi psami, jednak niepokój o szybko topniejący stan konta na pewno jej w tym nie pomaga. Gdy na drodze bohaterki niespodziewanie pojawiają się dwaj mężczyźni, robi się jeszcze więcej zamieszania. W dodatku w życie Baśki nagle wkracza jej energiczna matka. To zdecydowanie za wiele nawet dla tak tolerancyjnej kobiety jak młoda pani architekt teraz będąca samozwańczą właścicielką schroniska dla czworonogów. Losy głównej bohaterki i jej starych oraz nowych znajomych śledzi się zaciekawieniem, zwłaszcza że życie wciąż piętrzy problemy i rzuca kłody pod nogi. Jak jednak twierdzi matka Baśki, nawet z podarowanych kwaśnych cytryn można zrobić słodką i smaczną lemoniadę. I ten optymistyczny ton zdaje się unosić nad całą akcją, która wcale nie jest tak prosta i oczywista, jak mogłoby się wydawać na początku lektury. „Zostań do rana” to powieść wzruszająca, ale i tchnąca optymizmem, życiowa, nieprzesłodzona i wiarygodna. Ubarwiają ją epizody dotyczące przygarniętych psiaków, najczęściej skrzywdzonych przez ludzi, oraz wątek kryminalny, który również przynosi niespodziewane rozwiązanie i odsłania sporo prawdy o jednym z bohaterów. Czyta się tę powieść przyjemnie, także dzięki lekkiemu stylowi – to bardzo dobra lektura na szarą jesienną aurę, deszczowe wieczory (i nie tylko). BEATA IGIELSKA