Myślałam, że książka „Sofia, dziewczyna z kościanego domu” będzie dość lekką lekturą. W końcu jest to książka dla młodych czytelników. A otrzymałam mroczną, a jednocześnie piękną opowieść, pełną miłości, strachu i nieustającej akcji. Tytułowa Sofia to dwunastoletnia dziewczynka, która wraz z mamą i młodszym bratem mieszka w kaplicy cmentarnej. Jej mama wyrabia z kości przepiękne przedmioty. W dniu urodzin Sofii, jej mama musi załatwić sprawę w mieście, a później dziewczynka ma otrzymać wyjątkowy urodzinowy podarunek. Jednak mama nie wróciła… Sofia z bratem wkraczają w mroczny i niebezpieczny świat, gdzie magia zaciera się z rzeczywistością. Nie wiadomo, komu mogą zaufać, a kogo się obawiać. Jest to niezwykła książka i czyta się ją z niesamowitym zainteresowaniem. Wciąga od początku tak, że przez całą opowieść płynie się razem z bohaterami. Cały czas coś się dzieje. W moim przypadku książka okazała się być jedną z tych nieodkładalnych. Kolejny już raz przekonałam się, że literatura młodzieżowa jak najbardziej trafia w mój gust. Was zachęcam do poznania niezwykłej dziewczynki – Sofii z kościanego domu.

Jest niesamowita, czarująca, oplątana mocą sekretów, magii i dreszczu emocji (…). Ja dla niej przepadłam. Wkroczyłam w życiową literacką dziurę. Była tylko ta książka i ja. To był cudowny czas, ogromna przyjemność i fascynująca przygoda. A to w książce naprawdę lubię. Czytelnicza uczta i rewelacja. 

Pełna wersja recenzji dostępna na bookstagramie books.dogs.malineczka74.

Pierwsze (bardzo zresztą pozytywne) wrażenie jakie ta powieść na mnie zrobiła to pięknie zbudowany świat przedstawiony. Był on niezwykle klimatyczny i zachwycał swoją wyrazistością. 😍 

Pełna wersja recenzji dostępna na bookstagramie cutelittelreviews .

Dawno nie czytałam tak magicznej, niesamowitej i tajemniczej książki. Jesteśmy niejako świadkami dojrzewania 12-letniej Sofii, która razem z jej młodszym bratem są zmuszeni wziąć los we własne ręce i pomóc przetrwać rodzinie (…). Opowieść niezwykle mroczna, ale też piękna, magiczna, pełna artystycznych detali, wypełniona po brzegi rodzinną miłością. C U D O W N A. 

Pełna wersja recenzji dostępna na bookstagramie tu.zabookowana.

Było kilka momentów, które czytałam z zapartym tchem i już nie mogłam się doczekać co będzie dalej! Raz nawet zapłakałam, a umówmy się - rzadko płaczę przy książkach. Świetna młodzieżówka!  

Pełna wersja recenzji dostępna na bookstagramie book__stories.

Podczas lektury miałam nieodparte wrażenie, że jestem częścią tej historii. Ciepło, poczucie przynależności, sympatia- to te uczucia najczęściej towarzyszyły mi przy czytaniu. Dla mnie jest ona jedną z moich ‘comfort books’. Spełniła moje oczekiwania i dała jeszcze więcej. Był na nią odpowiedni czas. Uważam, że książki Kiran M. Hargrave idealnie nadawałyby się na jedną z lektur szkolnych (…). Polecam z całego serca, dla dużego i małego💙  

Pełna wersja recenzji dostępna na bookstagramie roza.read.

Już nie mogę się doczekać, kiedy moja Tosia będzie mogła sięgnąć po tę opowieść i poznać Sofię oraz jej brata i mamę, która jest ossuarystką i rzeźbi w kościach misterne ozdoby oraz puzderka. No i przede wszystkim będzie mogła przeżyć niezwykłą przygodę… 

Pełna wersja recenzji dostępna na bookstagramie literackie_espressso.

Nie było to moje pierwsze spotkanie z Kiran Milwood Hargrave, ale muszę powiedzieć, że jestem w szoku. Jej styl jest po prostu obłędny, a opisy są tak szczegółowe, że nie ma się ochoty odkładać tego cuda ani na moment. Autorka fenomenalnie opisuje Sienę jako miasto nękane zarazą, a jednocześnie piękne miejsce skąpane w słońcu, niezależnie od horroru, który się w nim dzieje (…). Opowieść jest pełna akcji, a budowanie świata wystarczyło, aby fabuła potoczyła się płynnie, bez przytłoczenia czytelnika informacjami. Tempo było stałe i szybkie, co moim zdaniem było w przypadku tej opowieści idealne.  

Ogólnie rzecz biorąc, jest to nienaganna, dobrze napisana książka dla młodzieży, którą pokochają wszyscy, bez względu na wiek.   

Pełna wersja recenzji dostępna na blogu pannajagiellonka.pl

Kiran Millwood Hargrave podbiła moje serce powieściami „Dziewczyna z atramentu i gwiazd” oraz „Wyspa na końcu świata”. Jej nowa książka, podobnie jak poprzednie utwory, jest adresowana do nastoletnich czytelników, ale tak naprawdę sięgnąć po nią mogą wszyscy, bo to porywająca, wzruszająca i ponadczasowa proza. Tytułowa bohaterka mieszka z mamą, młodszym bratem i ptakiem Korvitem na przedmieściach Sieny. Dziwny to dom – nie dość, że ruiny starego klasztoru, to jeszcze meble wykonane są z …kości. Przyznam, że początkowo ten pomysł wydał mi się makabryczny, ale szybko oswoiłam się z kościanym światem, bo autorka intrygująco, ale i z wielkim wyczuciem wprowadza czytelnika w świat życia, śmierci i pamięci po zmarłych. Mama Sofii od lat tworzy z kości różne rzeczy – od użytkowych przedmiotów po dzieła sztuki takie jak relikwiarze i biżuteria. Niestety, to czasochłonne zajęcie, dlatego większość czasu kobieta spędza w swojej pracowni. W dniu dwunastych urodzin córki obiecuje jej jednak nie tylko wyjątkowe świętowanie, ale i jeszcze jedną niespodziankę, którą nazywa „prawdą”. Niespodziewana wizyta tajemniczych gości sprawia jednak, że mama musi opuścić na kilka godzin dom. Problem w tym, że długo nie wraca. Sofia wraz z bratem i Korvitem udaje się na poszukiwania, kierując pierwsze kroki do centrum Sieny… To początek wielu niebezpiecznych przygód, podczas których dzieci poznają i dorosłych, i swoich rówieśników. Szybko przekonują się też, że nie mogą nikomu ufać i że świat wcale nie wygląda tak, jak może wydawać się na pierwszy rzut oka. Długa wędrówka w poszukiwaniu mamy to także okazja do wspomnień, dzięki którym poznajemy przeszłość tytułowej bohaterki i jej rodziny. Te retrospekcje stopniowo odsłaniają kolejne tajemnice, jednak dopiero zakończenie przynosi odpowiedzi na wszystkie pytania i okazuje się wisienką na torcie. Przyznam, że czytałam tę powieść z dużymi emocjami i wypiekami na twarzy. Akcja jest wartka i pełna nagłych zwrotów. Na drodze głównych bohaterów wciąż pojawiają się nowe postacie i nowe przygody. Jest też jednak miejsce na refleksje. Trudno nie znaleźć odniesień do współczesnych nam czasów. To przede wszystkim zaraza, która jest już wspomnieniem, ale jednak wciąż pokutuje w duszach ludzi i zbiera kolejne żniwo, tym razem wdzierając się do ich umysłów. Nowa książka Kiran Millwood Hargrave to także wzruszająca opowieść o miłości, przyjaźni, zdolności do poświęceń. Autorka w interesujący i niebanalny sposób przekonuje też młodych czytelników, że piękno człowieka tkwi w jego wnętrzu. Nie ma tu nachalnego dydaktyzmu. Jest mądrość, w dodatku ubrana w ujmujące słowa i styl, który przygotowuje do obcowania z wysoką literaturą. Dodam jeszcze, że książka ma niesamowitą szatę graficzną – nie ma tu ani jednej strony bez grafiki. Polecam z czystym sumieniem. BEATA IGIELSKA

Sofia to na pozór zwykła dziewczyna, mieszkająca w zwykłym domu razem z mamą i bratem. Jednak pozory mylą, a to, co powierzchowne często bywa zgubne, jeśli chodzi o Sofie, to jej życie jest zwyczajne, gdyż jej mama jest znaną w jej świecie osuarystką. Kim jest owa osuarystka, zapytacie? To osoba zajmująca się kośćmi, choć słowo zajmująca się to nie do końca trafne określenie, gdyż jej mama tworzy z kości rozmaite przedmioty od łyżeczki aż po relikwie. Już sam początek książki jest fascynująco przerażający, a będzie jeszcze ciekawiej, gdyż to książka oferująca o wiele więcej niż tylko tworzeni z kości, mamy tu bowiem ciekawą fabułę, której koniec zmieni nie tylko rodzinę naszej protagonistki, ale i mieszkańców okolicznego miasta. Polecam wejść w ten świat kości, bo choć z pozoru wydaje się zimny i niedostępny to przy bliższym poznaniu, okazuje się bardzo ciepły i niezwykle interesujący. Więcej o nim mówię w mojej recenzji wideo-https://youtu.be/QnUhr3wquQ0

Było to moje pierwsze spotkanie z autorką. Do tej pory spotykałam się z różnymi opiniami na temat jej książek i przyznam szczerze, że się bardzo obawiałam Sofii, ale… … zaryzykowałam i nie żałuję. Bawiłam się świetnie, chociaż mam parę “ale”. Sofia to dwunastoletnia dziewczynka, mieszkająca z mamą, młodszym bratem oraz krukiem na obrzeżach miasta Sieny, w dość ciekawym domu. Co go wyróżnia? Meble. Zrobione zostały z… kości! Samo to wystarczyło, abym poczuła się zaintrygowana. 🤭 Do tej pory bohaterowie wiedli spokojne życie, jednak pewnego dnia, to się zmienia. Wizyta niespodziewanych gości, stanie się początkiem przygód Sofii i Ermina. Odkryją oni nie tylko tajemnice swojej matki, ale także miasta Sieny. Przyznam się, że czytałam tę historię z zapartym tchem. Od pierwszych stron zostajemy wciągnięci w ten magiczny świat i do ostatniej w nim zostajemy. Non stop coś się działo. Tajemnice. Plot twisty. Niebezpieczeństwo. Oprócz odpowiedniego dla powieści i odbiorców klimatu, na uwagę zasługują głowni bohaterowie - Sofia i Ermin. Bardzo ich polubiłam. Rodzeństwo o zupełnie różnych charakterach, z zachowaniami odpowiednimi do wieku. Są ciekawscy, ufni, pełni nadziei. Czasami zachowanie samej Sofii może nas irytować, ale wciąż da się ją lubić. Nie ukrywam jednak, że czegoś mi brakowało. Samo zakończenie historii było za proste, a magia nie do końca wykorzystana. Zresztą tak jak same postacie. Szczególnie żałuje samego Korvita. Gadający kruk był czymś nowym, a dostajemy go bardzo mało. Chociaż miał swoje “5 minut” w kluczowym etapie wydarzeń. To na co szczególnie zwróciłam uwagę, jest bardzo mocna więź rodzinna. Dzieci za wszelką cenę są gotowi odnaleźć swoją mamę, a ich matka jest w stanie zrezygnować ze wszystkiego, aby jej dzieci mogły żyć w spokoju. Przez całą fabułę czuło się miłość i oddanie bohaterów. Książka ta stanowi idealnie połączenie elementów baśni ze śmiercią, utratą, niekiedy nawet okrucieństwem. Byłam bardzo zaskoczona, jednak podobało się mi. Fani “Lalani z dalekich mórz” Erin E. Kelly oraz “Zefiryna i księga uroków” Sasza Hady będą zachwyceni.

Magia, tajemnica, kościany dom i Włochy – nie wiem co bardziej przekonało mnie, aby sięgnąć po tę książkę. Być może kombinacja tych wszystkich rzeczy. Przygody Sofii wciągają, nawet dorosłego czytelnika. Zdecydowanie polecam książkę młodzieży.

Według mnie jest to opowieść dla starszych dzieci, ale tak naprawdę może ją przeczytać starszy i młodszy. Jest przepięknie wydana, każdy rozdział zawiera inne ozdoby na kartkach, piórka, ptaszki, liście wodorostów i inne, które są na około stron. Rozdziały niby są, ale każdy następny jest kontynuacją poprzedniego, więc równie dobrze można by było czytać ją jednym ciągiem. Elementem ozdobnym, który nas przyciąga są kości z których pewna kobieta robi ozdoby. Kości są prawdziwe i służą jako pudełka czy nawet sztućce. Przewija się on do samego końca, co jest bardzo absurdalne i ciekawe jednocześnie. Przez większość książki jesteśmy utrzymywani w niepewności, gdyż wpierw poznajemy mamę Sofii i jej zajęcie jest tak niecodzienne, aż niewiarygodne. Jest raczej dobrą mamą, przestrzega ją przed złem i nakazuje zawsze wracać prosto do domu. Sofia nie bardzo ją słucha, bardzo chciałby coś zobaczyć i ciągnie tam swojego brata. Muszą na siebie bardzo uważać, gdyż jakaś tajemnicza choroba zabiera wielu ludzi. Nawet sama królowa stara się nie wychodzić i nie pokazywać ludziom, gdyż wciąż przeżywa śmierć swojego męża i nosi po nim żałobę. Póki wciąż daje datki dla innych, ludziom taki obrót sprawy nie przeszkadza. Jednak po pewnym czasie nastaje bardzo ważny dzień dla dziewczynki i wtedy dzieje się coś, co sprawia, że ich matka znika. Oboje starają się ją odnaleźć, a przy tym przechodzą wiele życiowych podróży. Wielką ciekawostką był tutaj naszyjnik z małą dziurką, który mógł zawierać w sobie bardzo wiele rzeczy i nic jednocześnie. Sama byłam ciekawa jak dalej ten wątek się rozwinie. Musicie wiedzieć, że przygody dwójki rodzeństwa są bardzo niebezpieczne i nie jest powiedziane, że do końca będą razem. Więcej wam nie zdradzę, ale bądźcie pewni, że znajdą się tu chwile napięcia, stresu, bólu, straty przywiązania, strachu, a także wielkiej odwagi, która sprawia, że postać jakby dorasta w przyspieszonym tempie. Taka opowieść fantastyczno-przygodowa. Lekka lektura na każdy czas, aczkolwiek ci, którzy się boją kości, mogą być nieco zniesmaczeni.