Ana ma niezwykłą tendencję do pakowania się w kłopoty, ale nie dlatego, że jest postacią irytującą. Serce ma po właściwej stronie, ale system nie pozwala żadnej kobiecie na swobodne wypowiadanie myśli, a co dopiero samodzielne działania. 'Księga tęsknot' staje się zatem historią o krzywdach, pragnieniach i tytułowych tęsknotach. O nie wypowiedzianych na głos marzeniach, do których wszystkie dążymy, jak i odwadze do zabierania głosu — w swoim własnym imieniu, innych kobiet, którym zabrakło na to sił, ale także kobiet, które z różnych względów zostały przez historię pominięte.

Pełna wersja recenzji na bookstagramie redahead_in_wonderland

Gorąco Was zachęcam do zapoznania się z tą pozycją. Jest to książka wyjątkowa, taka jakiej dotąd nie czytałam i zapewne już nie przeczytam. Pomysł na fabułę - mistrzowski, wykonanie - genialne, bohaterowie - rewelacyjni. No i czegóż chcieć więcej?

Pełna wersja recenzji na bookstagramie recenzje.klaudii

Kobiety nie były tylko milczącymi pionkami w rękach mężczyzn. Miały swoje pragnienia, tęskniły za wolnością, szukały szczęścia. „Księga tęsknot” to ich pieśń, ich głos, dotąd zagłuszany (…). To piękny pomnik wystawiony uciśnionym. Wzruszająca, przepełniona spokojem proza. Czytałam ją z zachwytem, z ogromną przyjemnością.

Pełna wersja recenzji na bookstagramie słowa_nieoswojone

Po prostu brak słów, żeby oddać wspaniałość i piękno tej historii‼ Rozpływam się w zachwycie. Fabuła jest świetna, fakt, ale język jakim operuje autorka to mistrzostwo świata, poetycki, liryczny, gdzie obok metafor są też bogate epitety, obok porównań syneztezja. Po prostu klasa. Brawo dla tłumacza. Tytułowe tęsknoty to jestestwo każdego człowieka, pochodzące z jego trzewi, dusza odarta z wszystkiego, sam rdzeń.

Pełna wersja recenzji na bookstagramie wartoczytac

Powieść, po której przechadzają się całe zastępy inspirujących kobiet. Stąpają prawie bezszelestnie, ledwie dotykając stopami piasku, a jednak pomimo lat prześladowań i umniejszania ich wartości zdołały zapisać się na kartach historii (…). Te 640 stron dosłownie połknęłam i jestem przekonana, że z wami będzie tak samo.

Pełna wersja recenzji na bookstagramie chabrowaczytelniczka

To powieść mojego życia – krótkie stwierdzenie, które zawiera w sobie wszystko.  To pozycja totalna, perfekcyjna, idealna. Pełna.  Na wskroś kobieca, wręcz kultywującą kobietę jako istotę bezkreśnie silną.  To w końcu nowe, świeże spojrzenie na znaną nam już doskonale historię.  „Księga tęsknot” to lektura porywająca. Mimo sporej objętości, do przeczytania w krótkim czasie – wciąga bowiem bez pamięci. Nie sposób wręcz zaczerpnąć tchu, w rezultacie czyta się ją na bezdechu, by nie zagłuszyć myśli, nie przerwać pasjonującej fabuły (…).  To powieść historyczna, z fabułą tak wyborną, że długo nie przeczytacie nic lepszego. I zakończeniem, które wgniata w fotel.  Polecam z najgłębszych zakamarków mojego urzeczonego serca.

Pełna wersja recenzji dostępna na blogu ladymargot.pl

Styl pisania Sue Monk Kidd jest tak cudowny, plastyczny, idealnie oddający wszystkie uczucia, niesamowicie klimatyczny i poetycki zarazem. Nie mogłam się oderwać i delektowałam się każdym zdaniem. Autorka czaruje słowem i czułością jaką darzy swoje bohaterki. Zabiera czytelnika w podróż do początków naszej ery, do czasów kiedy kobiety nic nie znaczyły, a umiejętność pisania i czytania była uznawana za coś niestosownego, a wręcz jako przekleństwo. Czytając „Księgę tęsknot” czułam ogromną więź z bohaterkami i tym co je spotyka, jak bardzo muszą walczyć o swój byt, ich historie sprawiły, że moje serce rozpadło się na kawałki kilka razy. Ach! „Księga tęsknot” to coś wspaniałego i bardzo poruszającego. To bez wątpienia jedna z najlepszych powieści jakie czytałam w tym roku i bardzo długo będę o niej pamiętać. Bardzo polecam! 

Pełna wersja recenzji dostępna na blogu jelenka.pl

Jaka była moja radość, kiedy dowiedziałam się o premierze „Księgi tęsknot”. Przyznam też szczerze, że łatwo mnie „załapać” na książki opowiadające o kobietach, które nie pasują do swoich czasów i obyczajów w nich panujących. Ana nie chce być kolejną dziewczyną, której los jest pisany przez mężczyzn. Chce mówić swoim głosem i chce być słyszana. A Wy - jeśli mnie znacie - to wiecie jak bardzo uwielbiam takie historie 🖤

Pełna wersja recenzji dostępna na bookstagramie come.book

„Księga tęsknot” Sue Monk Kidd to poruszająca opowieść o losach Any, Żydówki, która była żoną Jezusa. Jest to, oczywiście postać fikcyjna, jednak jej życie toczy się na tle ważnych wydarzeń historycznych i doskonale oddaje sytuację kobiet w świecie zdominowanym przez mężczyzn. Odkąd lata temu przeczytałam debiutancką powieść autorki („Sekretne życie pszczół”) na każdą kolejną książkę czekałam z wielką niecierpliwością. Teraz też tak było. Jeśli kogoś przeraża ilość stron (640), to zapewniam, że mnie ma czego się bać, gdyż książkę czyta się szybko, z zainteresowaniem i ogromnymi emocjami. A teraz czas na co nieco o treści. „Księga tęsknot” nie jest książką o życiu Jezusa. Jako mąż Any, znajduje się on tutaj na drugim planie, chociaż – co oczywiste – odgrywa w życiu bohaterki ogromną rolę. Anę poznajemy jako niepokorną nastolatkę, która dorasta w domu głównego skryby Heroda Antypasa. Dziewczyna od dzieciństwa przysparza rodzicom wielu kłopotów swoim nieposkromionym charakterem, ale pod okiem ojca uczy się też trudnej sztuki czytania i pisania w kilku językach. Gdy jednak okazuje się, że ma stać się kartą przetargową w politycznych i finansowych gierkach rodziny, buntuje się, jak nigdy dotąd. Właśnie w jednej z najtrudniejszych chwil poznaje Jezusa… Ana wybiera ubogie życie w Nazarecie u boku ukochanego męża, lecz jej codzienność nie jest usłana różami. Z pełnego przepychu pałacu trafia do ciasnego domostwa, w którym oprócz Marii, jej teściowej, mieszka dwóch braci męża z rodzinami. Jak wydoić kozę i upiec chleb, jeśli wcześniej nigdy nie robiło się tego? Jak zrezygnować nagle z pisania, gdyż codzienne obowiązki na to nie pozwalają? Mimo wielu przeszkód Anie udaje się spisywać losy znajomych kobiet, które okazały się bohaterkami, które ją zainspirowały, poruszyły, które stały się ofiarami przemocy ze strony mężczyzn. Świat przedstawiony w „Księdze tęsknot” poznajemy przede wszystkim z perspektywy kobiecej. Codzienność żon, matek, sióstr, córek, ciotek okazuje się niejednokrotnie większym wyzwaniem i wymaga więcej odwagi oraz sprytu niż walki mężczyzn i ich poświęcenia. To kolejna powieść, w której Sue Monk Kidd porusza ponadczasową problematykę związaną z dyskryminacją. W „Sekretnym życiu pszczół” i „Czarnych skrzydłach” autorka skupiła się na segregacji rasowej. Tym razem temat wydaje się bardziej szeroki – to dyskryminacja kobiet, która trwa do dziś, w różnych miejscach i środowiskach, także w krajach wysoko rozwiniętych. Całość czyta się jednym tchem i z wieloma emocjami. Nawet jeśli zna się wiele wydarzeń z Nowego Testamentu czy historii i wie się, w jaki sposób się potoczyły, spojrzenie na to z perspektywy głównej bohaterki nadaje im zupełnie inny, bardziej ludzki wymiar. Polecam wszystkim, którzy lubią napisane z rozmachem powieści, w których historia przeplata się z literacką fikcją, dając wiele do myślenia. BEATA IGIELSKA

„Księga tęsknot” to powieść za sprawą której przenosimy się w pierwszy wiek naszej ery, do czasów Chrystusa. Przedstawia historię Any- żony Jezusa, oraz innych postaci znanych nam dobrze z Biblii. Pokazuje losy kobiet w czasach, kiedy podlegały one całkowicie mężczyzną, gdzie małżeństwo aranżowane było przez rodziców, a kobiety umiejące pisać i czytać były rzadkością. Właśnie taką umiejętność posiada Ana- buntowniczka z natury, dla której spisywanie papirusów jest ważniejsze niż zamążpójście czy rodzenie dzieci. Jej życie zmienia się diametralnie na skutek zrządzenia losu kiedy przypadkowo poznaje Jezusa. Powieść ukazuje doskonale codzienne życie zarówno biednych jak i bogatych mieszkańców Seforis, Nazaretu oraz Aleksandrii. Znajdziemy w niej wiele wątków miłosnych, ale także walkę o swoje marzenia, dążenie do celu oraz samorozwoju. Porywająca, wzruszająca i nietuzinkowa- taka z pewnością jest „Księga tęsknot”.

Sue Monk Kidd dawno temu zajęła szczególne miejsce na mojej półce czytelniczej, kiedy poznałam jej „Sekretne życie pszczół”. Żadna później przeczytana książka jej autorstwa nie dorównała tej pierwszej. „Księga tęsknot” również nie wzbudziła we mnie takich emocji, co nie znaczy, że nie wzbudziła żadnych. To dobra książka o życiu kobiet w świecie zdominowanym przez mężczyzn, pozbawionych prawa decydowania o sobie, do edukacji i realizowania własnych ambicji. Bohaterką książki jest Ana – dziewczyna należąca do rodziny związanej z dworem Heroda Antypasa, która za wszelką cenę chce uniknąć losu, jaki jest jej przeznaczony z tytułu urodzenia i płci. Ana zamiast o małżeństwie czy konkubinacie i dzieciach marzy o pisaniu, pozostawianiu świadectwa o losach kobiet, które w tamtych czasach nie miały łatwo. Podporządkowane były swoim ojcom lub mężom, traktowane bez szacunku, a ich życiem rozporządzano według własnego uznania, realizując własne, męskie cele. Ana, która w wieku czternastu lat nie ma już szans na małżeństwo z powodów, które nam nie pomieszczą się w głowie, zmuszona uciekać przed zemstą Heroda Antypasa i ludzkim potępieniem, zostaje wydana za mąż za ubogiego cieślę z Nazaretu – Jezusa. Małżeństwo tej dwójki nie jest aranżowane – młodzi sami odnajdują drogę do siebie i swoich serc, łapiąc niespotykaną nić porozumienia. Przeżywają wspólnie znojne, ale szczęśliwe lata, aż do chwili, gdy gniew Heroda wobec Any budzi się na nowo i dziewczyna zmuszona jest uciekać do Egiptu, by ratować życie. W tym samym czasie Jezus słyszy zew Boga i zaczyna swoją działalność ewangelizacyjną. Książka wspaniale oddaje sytuację Żydów pod rzymskim panowaniem na początku ery nowożytnej. Mówi o nastrojach politycznych, społecznych uwarunkowaniach, zwyczajach i poglądach. Prezentuje tradycje religijne, zarówno żydowskie, jak i egipskie. Autorka szczególną uwagę poświęciła autentyzmowi opisywanych przez siebie wydarzeń oraz twórczo zinterpretowała wydarzenia ewangeliczne. Jest ich tu niewiele, bo „Księga tęsknot” jest powieścią o Anie, kobiecie targanej potrzebą pozostawienia po sobie opowieści o innych kobietach – tych silnych, walczących o swoją tożsamość i swoje ambicje, mimo sprzeciwu męskiej części społeczeństwa, a nawet mając przeciw sobie inne kobiety. Autorka uzupełniła swoją opowieść o posłowie, w którym wyjaśnia, czemu uczyniła Anę żoną Jezusa, co jest prawdą, co zostało podporządkowane logice fabuły, a co wymyślone. Źródła, również ewangelie, nic nie mówią o życiu Jezusa w jego młodzieńczych latach, dlatego autorka, korzystając z dostępnych strzępków informacji oraz wszechstronnej wiedzy o realiach życia w tamtych czasach, uczyniła go osobą wykluczoną ze względu na niejasne ojcostwo, nieco wycofaną, ciężką pracą dbającą o byt swojej rodziny. Jego relacja z żoną oparta jest na wzajemnym szacunku, oddaniu, zaufaniu i bezwarunkowej akceptacji. Jezus jest zatem człowiekiem, który żyje zgodnie z głoszonymi poglądami, które wynikają z niezgody na obserwowaną wokół niesprawiedliwość, okrucieństwo i fałsz. Można dyskutować, czy ta opowieść mogłaby zaistnieć bez kontrowersji wokół domniemanego małżeństwa Jezusa – Syna Bożego, który w tradycji chrześcijańskiej nie był żonaty. Biorąc pod uwagę całkowicie nowatorskie poglądy cieśli z Nazaretu, myślę, że trudno byłoby uwiarygodnić postawę, jaką reprezentuje, nadając ją przeciętnemu mężczyźnie. A w wizji autorki był on feministą i pacyfistą. Wyraźnie autorka chciała uwolnić się od dotykania kwestii zmartwychwstania Jezusa. Ana i inne kobiety towarzyszyły mu w jego męce na krzyżu, jednak główna bohaterka nie poszła do jego grobu, by jeszcze raz namaścić jego ciało. Nie współgra to z jej wielką miłością do męża. Opowieść Sue Monk Kidd toczy się płynnie, spójnie, towarzyszy jej wiele kobiecego bólu, ale i radosnych i zabawnych momentów, jak to w życiu. Rozpaczliwa walka Any o samą siebie i wszystkie wątki poboczne – losy jej przyjaciółki Tabity oraz ciotki Jalty i jej córki, układają się w fascynującą historię o czasach, w których kobiety nie miały głosu. To opowieść o tęsknocie za możliwością życia zgodnego z własnymi wartościami, za poczuciem bezpieczeństwa i wolności. Nie szukajcie tam kontrowersji.