Autor książki to wbrew pozorom nie człowiek ze wsi, tylko mieszczuch, który przeorganizował swoją rzeczywistość (np. zmienił harmonogram wyjazdów wakacyjnych, dopasowując do terminów rojenia), aby poświęcić się pszczołom. I zrobił to, mimo że jest uczulony na pszczeli jad… Książka to  zachęta i drobny przedsmak tego, co nas czeka, jeśli zdecydujemy się na życie z pszczołami.

Pełna wersja recenzji dostępna na blogu niesamapraca.wordpress.com

W swojej książce Jochaim Petterson dzieli się z nami historią swojego dzieciństwa. Opowiada jak zaczęła się jego przygoda z pszczelarstwem. Wspomina czasy, gdy jako dziecko odwiedzał wujka i razem z nim zbierał miód. Teraz sam może poszczycić się własną pasieką.

Uświadamia nam, że pomoc tym owadom nie wymaga od nas wiele, że tak naprawdę wystarczy zbudować proste schronienie, którego nakład pracy jest niewielki, a jednak znaczenie ma ogromne. Możemy też przywiązywać większą wagę do uprawy w swoich ogrodach roślin, które lubią te owady. Nie tylko im tym pomożemy, ale sprawimy, że nasz ogród ożyje i będzie przyjemnym miejscem do spędzania czasu.

Pełna wersja recenzji dostępna na blogu czytaczyk.blogspot.com

To książka o pszczołach, pszczelarstwie i pasji życia przeznaczona nie tylko dla pszczelarzy, ale dla wszystkich osób interesujących się życiem pszczół…

Książka napisana jest bardzo przystępnym językiem, inspiruje i sprawia, że ma się ochotę założyć własną pasiekę lub usiąść w ogrodzie pośród bzyczących pszczół, trzmieli i kolorowych motyli :)

Pełna wersja recenzji dostępna na blogu magiawkazdymdniu.blogspot.com

Autor opowiada o swojej pasji z wielkim zaangażowaniem. Tę książkę czyta się jak doskonałą powieść obyczajową z wieloma wątkami, rozbudowaną akcją i wyrazistymi bohaterami. Poznacie pszczoły od a do zet, a zaprezentowany przez autora sposób na ich hodowlę zachęca do podjęcia własnej próby. Absolutnie niecodzienna i godna uwagi książka. Polecam gorąco!

Pełna wersja recenzji dostępna na portalu ksiazkiweterze.pl

„Pszczoły” to opowieść o wielkiej pasji, życiu w zgodzie z naturą, a zwłaszcza z pracowitymi owadami, dzięki którym na naszych stołach gości złocisty smakołyk w postaci miodu. Joachim Petterson jest sztokholmskim grafikiem i wykładowcą uniwersyteckim. Pierwszy raz zainteresował się pszczołami, będąc dzieckiem, gdy odwiedził wuja swojej mamy. Potem jednak na trzydzieści lat zapomniał o skrzydlatych pracusiach, aż do czasu, gdy po wypadku musiał poddać się długiej rehabilitacji. Zmienił wówczas tryb życia i postanowił zacząć hodować pszczoły. Najpierw miał to być sposób za wypełnienie wolnego czasu i oderwanie się do problemów. Z czasem jednak pszczelarstwo stało się dla Pettersona tak wielką pasją, że dziś uchodzi on za jeden z autorytetów wśród bartników – i tych zawodowych, i amatorskich. O swoim hobby autor pisze barwnie i przekonująco, od razu wyczuwa się, że to nie tylko zwykłe zainteresowanie, ale i sposób na życie, który w dodatku zbliża do siebie rodzinę, która uczestniczy w opiece nad ulami, pozyskiwaniu miodu i wykorzystywaniu go w kuchni nie tylko do słodzenia napojów. Pettreson zachęca czytelników do pszczelarskiej hodowli, jednak podchodzi do tego realistycznie i praktycznie, przestrzegając, że nie każde miejsce do tego się nadaje. Od hodowcy wymaga się także dyscypliny, systematyczności, ciągłego uczenia się, a przede wszystkim oddania temu, co robi. Nie można bowiem mieć pszczół, jeśli się ich nie zrozumie i nie kocha. Żądlące owady budzą w ludziach zwykle negatywne odczucia – nikt nie lubi ukąszeń, bólu, swędzenia i opuchlizny, które są szczególnie groźne w przypadku alergików. Każdy jednak lubi słodkości, zwłaszcza te naturalne, zdrowe i wzmacniające organizm. A takie właśnie są produkty pochodzące z ula. Warto pamiętać, że to nie tylko miód, ale i inne dobra, na przykład wosk i mleczko pszczele, które wykorzystuje się w farmakologi, naturalnej medycynie, kosmetologii. Jeśli ktoś nadal wątpi w życiodajną moc pszczół, warto przypomnieć mu zdanie przypisywane Albertowi Einsteinowi: „Gdy zginie ostatnia pszczoła na kuli ziemskiej, ludzkości pozostaną tylko cztery lata życia”. Zdumiewające? A jednak prawdziwe, gdyż owady te, zbierając nektar, zapylają drzewa, krzewy, kwiaty, nie tylko te ozdobne… Jak pisze autor,jest to „całkowicie darmowa usługa, z której my, ludzie, codziennie korzystamy”. Trudno bowiem byłoby wyobrazić sobie życie bez owoców, ziół, paszy dla zwierząt. Książka Pettersona to nie tylko opowieść o jego życiowej pasji i rodzaj poradnika dla wszystkich, którzy chcieliby spróbować własnych sił w hodowli pszczół. To również kopalnia wiedzy na temat tych owadów, które wciąż giną i których populacja zmniejsza się z roku na rok, co jest niepokojące. Po lekturze tej książki nabrałam zwyczaju spoglądania na łyżeczkę miodu, która ląduje codziennie w porannej herbacie, z wielkim szacunkiem – by ją pozyskać pszczoła musi odwiedzić pół miliona kwiatów! Czy barwna i bogato zilustrowana zdjęciami opowieść szwedzkiego pisarza może zmienić nastawienie ludzi do pszczół? Wierzę, że tak, bo nie jest to akademicki wykład, lecz historia napisana z sercem i od serca, a przy tym poparta wieloma, nieraz zabawnymi anegdotami, wspomnieniami i radami, które nie trącą mentorstwem czy dydaktyzmem. To książka przypominająca ludziom, że są tylko jednym z wielu elementów świata, wciąż zależnym od innych jego składników, nawet jeśli naiwnie wierzy on, że pełni rolę władcy, który zawsze może ujarzmić i pokonać naturę. BEATA IGIELSKA