To historia młodej, biednej dziewczyny, która w Hollywood chce spełnić marzenie na lepsze życie. Nie chce się angażować w związki, bo zauważa jak bardzo są efemeryczne i jakie spustoszenie po sobie pozostawiają. Dziewczyna ma osiemnaście lat, ale jakby skumulowały się w niej doświadczenia kilku pokoleń. Chce tego uniknąć, jest ambitna i ciężko pracuje. No i w jej życie wkracza chłopak, wygląda jak z innego świata i faktycznie, zwykle takie związki nie mają szans. Jednak Charlotte, owładnięta pierwszy raz siłą miłości i pożądania postanawia zaryzykować. Bo w życiu czasami trzeba zaryzykować, nawet jak później dostanie się za to po głowie.
Oderwała mnie ta książka od rzeczywistości, czytało się ją szybko, umiliła mi czekanie aż pospieszny pociąg, przejedzie i my będziemy mogli pojechać… Lekka jest ta powieść, a jednak z odpowiednią dozą i motylków i smutku i sytuacji komicznych, albo groźnych.
 

Pełna wersja recenzji dostępna na blogu kasiek-mysli.blogspot.com

"Flower. Jak kwiat" to nie tylko książka o miłości dwojga nastolatków. To również powieść o sile wyboru między sercem a rozumem i odpowiedzialności za dokonane wybory.
To bardzo przyjemna lektura, idealna właśnie na ten czas, Walentynki. Czytało mi się ją rewelacyjnie. "Fower. Jak kwiat" to bardzo wciągająca książka, ja nie mogłam się od niej oderwać. Oczywiście nie jest to nic wymagającego i na wysokim poziomie, ale naprawdę warto przeczytać, choćby po to, aby oderwać się od rzeczywistości.
 

Pełna wersja recenzji dostępna na blogu www.blaskksiazek.pl

Elizabeth Craft i Shea Olsen stworzyły przyjemny świat, w którym rozpływają się czytelnicy. Opowieść jest lekka, łatwa w odbiorze. Opowiada o problemach młodych ludzi, o nieszczęśliwej miłości, próbie ułożenia sobie życia, poważnych marzeniach i trudnych problemach, które są nam tak bliskie. Powieść pochłonęłam jednego wieczoru, za wszelką cenę, chciałam dowiedzieć się, jak skończy ta historia. Czy Tate się zmieni, czy Charlotte odnajdzie właściwą drogę swojego życia i co jeszcze przygotowały dla niej autorki utworu?

Pełna wersja recenzji dostępna na blogu kiniabook.blogspot.com

"FLOWER Jak kwiat" to opowieść o miłości. O miłości pięknej, przynoszącej nam promyk słońca, ale również o miłości, która boli i rani. O tym, że to pod wpływem innej osoby zauważamy, że ograniczenia które na siebie nałożyliśmy, wcale nas nie satysfakcjonują, bo w głębi samych siebie od zawsze pragnęliśmy czegoś innego. Warto kierować się głosem serca, jeśli chcemy przeżyć życie, tak aby sprawiało nam radość i spełnienie. Autorki powieści stworzyły historię, która trzyma w napięciu i nie daje nam czasu na choćby jeden oddech. Nie mogłam się oderwać od książki, tak mnie wciągnęły perypetie miłosne Tate i Charlotte. Jeśli szukasz lekkiej książki, z przesłaniem i do tego trzymające w napięciu, to ta książka jest właśnie dla Ciebie!

Pełna wersja recencji dostępna na blogu redgirlbooksbloguje.blogspot.com

Główna bohaterka Flower. Jak kwiat, Charlotte, mieszka wraz z babcią, starszą siostrą i jej małym synkiem Leonem w małym domku w Kalifornii, a konkretniej w Los Angeles, gdzie prawie nigdy nie pada śnieg. Burzliwe historie jej babci, matki, a także siostry sprawiły, że Charlotte przyrzekła sobie, iż nie dopuści, aby ktokolwiek przeszkodził jej w realizowaniu wytyczonych przez siebie celów. Jest niezwykle ambitną, odpowiedzialną, sumienną i bardzo dobrą uczennicą, która po szkole dorabia w kwiaciarni oraz uczęszcza na praktyki studenckie mające pomóc jej dostać się na Uniwersytet Stanforda. Cały jej świat obraca się wokół nauki, pracy oraz małego Leona, którym opiekuje się pod nieobecność siostry, Mii. Niestety nie można tego do końca nazwać życiem. Charlotte po prostu wegetuje i próbuje nie dopuścić do sytuacji, w jakich znalazły się kobiety z jej rodziny. Jednak wkrótce pojawi się ktoś, kto wstrząśnie dotychczasowym życiem dziewczyny. Ten ktoś sprawi, że bohaterka nie tylko zacznie żyć pełną piersią, ale także odnajdzie swoje zagubione „ja”, które zgubiła w trakcie realizowania swoich planów. Elizabeth Craft oraz Shea Olsen stworzyły historię, w której możemy znaleźć elementy składające się nie tylko na typową młodzieżówkę, ale także te tworzące jakoby podstawę dla powieści z gatunku Young Adult. Nie powiem, ta mieszanka okazała się ciekawym i przyjemnym doświadczeniem czytelniczym, jednak trudno mi znaleźć cokolwiek, co wyróżniałoby ją na tle innych tego typu książek. Tak jak wspomniałam, jest to przyjemna i łatwa w odbiorze historia, została ona napisana przystępnym językiem oraz w taki sposób, że czytelnik w niej… przepada. Na wiele godzin. Wciąga od pierwszej strony i nie wypuszcza, dopóki nie dobrnie się do jej końca. Co dalej znajdziemy w Flower? Przede wszystkim schematy: ona biedna – on bogaty i tajemniczy, ona z trudną przeszłością – on to samo, trzymanie na dystans, jej najlepszy przyjaciel to niezwykle towarzyski gej w przeciwieństwie do niej samej. Nie mam pojęcia jak mam to ocenić, czy na plus, czy nie. Wydaje mi się jednak, że autorki mogły trochę bardziej się postarać (w końcu są dwie), no chyba, że zależało im na tym, aby treść nie była zbyt skomplikowana, bo odbiorcami jej miały być tylko nastolatki. To, co mnie raziło w oczy to sytuacja jej siostry, łudząco podobna do… historii Treeny, siostry głównej bohaterki Lou, z bestsellerowej powieści Jojo Moyes Zanim się pojawiłeś. Trochę mnie to rozczarowało, ponieważ zamiast Mii miałam przed oczami Treenę i co zabawne obie miały pretensje do swoich sióstr za to, że nie pomagają im w opiece nad dzieckiem (jakby były winne temu, co im się przytrafiło…). Powinny liczyć się z konsekwencjami jakie mogą potem je czekać…. Zresztą nie tylko to sprawiło, że powróciłam do tej fantastycznej książki Moyes. To, co je jeszcze „łączy” to: sytuacja finansowa ich rodzin – w obu się nie przelewa i dlatego podejmują pracę (oczywiście siostry nie mogą, bo zajmują się dzieckiem…) oraz dom, który jest skromny i „ciasny”. Poza tym jak na książkę napisaną przez dwie autorki to powinna być lepsza, m. in. bardziej dopracowana w szczegółach. Przejścia pomiędzy rozdziałami, czy też fragmentami mogłyby być bardziej płynne. Jak dla mnie Craft i Olsen za bardzo „skakały” między rozgrywającymi się wydarzeniami. Jak wspomniałam wcześniej Charlotte jest główną bohaterką Flower i jednocześnie narratorką książki. To jej oczami poznajemy świat, w którym żyje wraz z najbliższymi. Jak na postać pierwszoplanową kobiecą to jest wyjątkowo mało irytująca. To twarda sztuka, która trzyma się wytyczonego przez siebie planu „na przyszłość”. Poza tym, wbrew pozorom jest wrażliwa i jak większość nastolatek (i kobiet) marzy (chociaż się do tego nie przyznaje) o spotkaniu tego jedynego i spędzeniu z nim reszty życia: w przeciwieństwie do rzeczywistości, jaka dopadła jej matkę i siostrę. Carlos z kolei jest właśnie tym przyjacielem gejem, o którym wspomniałam wyżej. To niezwykle pozytywny bohater idealnie wpasowujący się w schemat idealnego przyjaciela: jest otwarty, przyjacielski, wybaczający najgorsze przewinienia swojej „psiapsióły” i wierny jak pies. Chyba każda dziewczyna chciałaby mieć takiego przyjaciela jak Carlos (i mu podobnych). Autorki, co mi się nie podoba, potraktowały jego postać jak nic nie znaczący przedmiot, którego używały wtedy, kiedy go potrzebowały w fabule. I na koniec zostawiłam Mię, wspomnianą siostrę Charlotty. Jest bardzo podobna do Treeny z Zanim się pojawiłeś, to typowy przykład marzycielki, lekkoducha i osoby łatwowiernej, która wymaga od innych tego, aby byli bardziej dojrzalsi od niej. Suma sumarum autorkom dobrze udało się wykreować postacie, ponieważ wzbudzają w czytelniku emocje, czasami naprawdę bardzo skrajne. Dzięki temu są realni i na tzw. wyciągnięcie ręki. Z każdej książki staram się wyciągnąć to, co autorzy chcieli w niej przekazać czytelnikom. Często jest tak, że jestem tak bardzo pochłonięta wydarzeniami, a później cała historią, że zupełnie zapominam o tzw. ukrytym drugim dnie. W tym przypadku jednak udało mi się oderwać od fabuły i znaleźć to, na co Craft i Olsen chciały nam zwrócić uwagę: przede wszystkim na to, że każdy z nas powinien być wierny sobie i postępować zgodnie z własnym sumieniem, by nie przekreślać niczego z góry, nie pozbawiać się szansy na to, aby być szczęśliwym. Flower to przyjemna, pełna schematów oraz wciągająca historia, wbrew pozorom prosta z dobrze wykreowanymi bohaterami wywołującymi raczej pozytywne emocje. Będę ją miło wspominać, lecz na pewno nie wszystkim polecać, bo nie jest ona dla każdego. [www.dzosefinn.blogspot.com]