„Puste gniazdo” to na pozór kryminał. Nie brakuje w nim trupów, ludzkiej tragedii i najgorszego upodlenia. Ponadto najważniejszymi bohaterami tej powieści są policjanci, a inspektor Petra Delicado jest nawet jej narratorką. A mimo to nie potrafiłam odpędzić od siebie wrażenia, że „Puste gniazdo” to raczej powieść obyczajowa z elementami sensacji. Zwłaszcza, że nie kończy jej tradycyjne wskazanie winnych, ale... śluby i wesela! Prawda, że to niespotykane rozwiązanie? Może właśnie na tym polega pisarska strategia Alicii Giménez-Bartlett – ukazaniu policjantów nie jako funkcjonariuszy, ale osób, które myślą o swoim życiu, jedzą śniadania, spotykają się z byłymi partnerami, chodzą na przedstawienia dzieci i czasem chcą zapomnieć o prowadzonym śledztwie i o ponurych konsekwencjach braku postępu w dochodzeniu. To dlatego „Puste gniazdo” nie jest tylko i wyłącznie tubą, która ma głosić nieszczęścia dzieci, którym dorośli zabierają dzieciństwo i niewinność. Nie wskazuje cudownych rozwiązań, jak zmienić nędzną dolę emigrantów poszukujących w Hiszpanii lepszej szansy. Ale też nie pomniejsza ich, nie nazywa wszystkich z obcym akcentem i innym wyglądem - przestępcami. Nie ukrywa, że nie można pomóc wszystkim skrzywdzonym dzieciom. Nie dlatego, że one na to nie zasługują, ale dlatego, że dorośli, którzy powinni im tę pomoc zapewnić, są zbyt często bezradni albo traktują je równie instrumentalnie, jak rodzice sprzedający je pedofilom.

Pełną wersję recenzji czytaj na blogu lowiskoksiazek.blogspot.com.

Inspektor Petra Delicado nie ma ostatnio szczęścia. W centrum handlowym ukradziono jej służbowy pistolet. Na domiar złego, tego zuchwałego czynu dokonała... mała dziewczynka, która w mgnieniu oka wmieszała się w tłum. Petra już widzi oczami wyobraźni jak koledzy z wydziału żartują na jej temat. Ale to najmniejszy z jej problemów. Bowiem wkrótce z jej skradzionego pistoletu ginie mężczyzna. I to dopiero początek niemiłych niespodzianek. Nie spodziewa się nawet, że pozna świat handlu żywym towarem, świat, w którym matki wypożyczają swoje dzieci do zdjęć pornograficznych a bezwzględni mordercy terroryzują swoje ofiary. W tym przerażającym śledztwie pomaga jej niezastąpiony podinspektor Fermin Garzón.

Pełną wersję recenzji czytaj na blogu literaturomania.blogspot.com.

Tematyka tej książki jest ponura i tak ciężka, że trudno o bardziej przygnębiającą - wykorzystywanie dzieci. Matki, które "wypożyczają" swoje dzieci do pornograficznych zdjęć, prostytutki i alfonsi, nielegalni imigranci. Petra Delicado szybko dąży do rozwiązania sprawy - idzie jej raz świetnie, raz gorzej, ale z trudem radzi sobie ze wszystkimi koszmarami związanymi z tym dochodzeniem.

A jednak książka wcale nie jest przygnębiająca - głównie dzięki rozmowom inspektor Petry z jej partnerem Garzonem. Oboje kłócą się, narzekają, obrażają na siebie, ale nie ma nikogo, na kogo mogliby liczyć bardziej. Garzon ciągle chce dyskutować o swoim aktualnym problemie - jego przyjaciółka Beatrice chce namówić go na ślub, na który on nie ma ochoty... Petra musi nie tylko rozwiązać sprawę morderstwa i kradzieży swojej broni, ale też doradzać w sprawach sercowych - choć jako dwukrotna rozwódka i osoba dość bezpośrednia nie wydaje się do tego szczególnie przygotowana. A i u niej samej też sporo się dzieje...

Pełną wersję recenzji czytaj na faceandlook.pl

Dawno już nie natknęłam się na kryminał, podejmujący tak drastyczną tematykę. Drastyczną, bo dotykającą sferę bardzo delikatną – dzieciństwo.  Pornoprzemysł z udziałem dzieci, matki sprzedające własne pociechy, siedmiolatki potrafiące zabić z zemsty – takie wydarzenia ewokują przerażenie, a zło, przyjmujące maskę niewinności ciężko wykryć. Dzieciństwo, dotąd kojarzone z prostodusznością i naiwnością, zaczyna jawić się jako równie bezwzględny czas, co dorosłość przesycona zemstą, gromadzonym przez lata lękiem, brutalnością i nieprawdopodobną bezlitosnością. (...)

Petrę Delicado pokochałam od pierwszego z nią spotkania, co miało miejsce kilka lat temu, gdy wpadł w moje ręce Pieski dzień. Od tamtej pory przeczytałam wszystkie powieści z tą nieokiełznaną panią detektyw. Ostatnia z nich, wydana przez wydawnictwo Noir Sur Blanc, nosi tytuł Puste gniazdo.
Tym razem Petra i jej nieodłączny towarzysz, podinspektor Fermin Garzón, muszą stawić czoła niezwykle nieprzyjemnej sprawie. Wszystko zaczyna się od dość komicznej na pierwszy rzut oka sytuacji. Otóż, robiąca w centrum handlowym zakupy Petra, udaje się do toalety w wiadomych celach. Jednak, gdy tylko zamyka się w kabinie i spuszcza spodnie, mała, dziecięca rączka wykrada z jej zawieszonej na haku torby pistolet.
Kilkuletnia dziewczynka znika bez śladu. Pani inspektor byłaby już skłonna zapomnieć o kradzieży, jednak wkrótce ktoś ginie postrzelony z jej pistoletu. A to dopiero początek zatrważających wydarzeń, które zaprowadzą Pertę i Fermina w świat handlu ludźmi, wykorzystywanych dzieci, prostytucji i pedofilii.

Pełną wersję recenzji czytaj na portalu kawiarenkakryminalna.pl